گفتگو

بعضی وقتها نمی دونم چه جوری باید شروع کنم .اما سعی می کنم مرتب بنویسم .ذهنمو مرتب کنم و بعد اون چیزی رو که احساس می کنم برای دیگران هم مفیده بنویسم .
هر کدوم از ما دغدغه های خاصی رو در ابعاد مختلف زندگی داریم .این دغدغه ها ، نامش مساله است .یه جایی می خوندم که فیلسوفی می گه :معنای انسان بودن در توانایی حل مساله است .این یه گزاره اخلاقی نیست .بلکه واقعیتی است که تفاوت آدمها رو در زندگی مشخص می کنه .یک سری آدمها بارخودشون رو ،روی دوش دیگران نمی ندازند .یک سری هم هستند که مسایلشون رو با کمک گرفتن ازدیگران حل و فصل می کنند .به زعم فروید ، دسته دوم در مراحل مختلف رشد شخصیتشون دچارتوقف شدند .در واقع بر اساس فرض من ایشان قدرت حل مساله ندارند .پس دو راه باقی می مونه ، یکی اینکه شما با درخواست ازدیگران ، موضوع و مساله خودتون رو حل می کنید .
که من بهش می گم حل مساله با کمک گرفتن از دیگری ، که حسن استفاده از توانایی دیگران و با رضایت کامل اونهاست .نزدیکترین مثال پدر و مادر هستند که این مورد در ایران ، بین نسل جوان ما بسیار متداول و به صورت یک حق مادر زادی در اومده .بخش اعظم اون شامل مسایل اجتماعی و اقتصادی است .اما موضوعی که مثل یه بیماری بین ما رواج پیدا کرده سو استفاده از دیگران که منشاش
به طور واضح برمی گرده به دو علتی که من به اون اشاره کردم .گاهی شدت استیصال دسته دوم در زندگی اونقدر زیاده که اونها از راههای مختلف وارد زندگی همنوعان خودشون می شند .اونها بدون اجازه گرفتن از دیگران ، از زندگی اونها بهره کشی می کنند .من نمی دونم راه حل این موضوع در سطح کلان اجتماعی چی هست ، ولی در سطح فردی راه حل هایی هست که هرکس با توجه به تجربیات و آموخته هاش و بهره هوشی خودش ، از موجودیت خودش محافظت می کنه .جالبه در میان حیوانات این موضوع فقط در مورد بقا خودشون مصداق داره .
در آخر می خوام بگم که مردم ازراه نقاط نیاز و ضعف ما وارد می شند .