اصالت رنج و لذت

مرد : من بسیار مشتاقم عضو باشگاه افراد تنها بشوم .

زن :خانه سالمندان بهترین انتخاب می تونه باشه .
مرد:من بسیار متعجبم .زیرا از ترس تنهایی به هرکسی پناه می بری .حتا برای یک شب ...
زن:به جاودانگی عشق هرگزاعتقادی ندارم ، زیرا که هرگزبه جاودانگی اعتقادی نداشته ام .
مرد:بله من هم موافقم هیچ چیزجاودانه نیست ، جزآن چیزی که درقلب وذهن ماست .بله گوته و انیشتین و مسیح هر سه جاودانه اند .
زن :شاید برای تو ، آن چیزی که برای من جاودانه است لحظه ای است که در آن هستم و با تمام وجودم در آن لحظه زندگی می کنم و زنده هستم .
مرد :اما از لذت و رنج جاودانه بودن بی بهره هستی .
زن:برای من تنها چیزی که معنی داره لذت بردن و رنج برای من هیچ اصالتی نداره .
مرد:رنج ماهیتی جدا از ما نداره ، پس تو ناگزیری بپذیری،که رنج در درون ماست و همزاد و همراه ماست .هر لذتی با رنجی همراه شده .رنج نبودن تو و لذت حضور تو .هر میگساری شبانه که میکنی ، ناگزیر خماری سحرگاهانش در پیش است .

زن :اون کسی که گفته آنچه را نپاید ، دلبستگی را نشاید ،کی بوده ؟
مرد : سعدی
زن : مهمل بافته .چون زندگی یعنی عبور و عبور و عبور از مرزها ، از داشتن ها و حتا از بودن ها
مرد :آیا عضو باشگاه تنهایی می شوی .
زن : هرگز عزیزم .دوستت دارم
مرد:من هنوز در تردیدم ، میان تو و تنهایی .
زن: باش تا صبح دولتت بدمد
...
مرد:هستم