غربت

به بهانه مطلبی که پادرا دوست عزیزم با عنوان Iranian Manifet نوشت .
پادرا عزیز من یک ایرانیم .خاک پاک آریایی به قدوم من ایرانی ، اینگونه ناپاک شد .اما یک سووال ، اینکه چه کسی گفته این خاک پاک و منزه ؟!در سرزمینی که بذر دروغ پاشیده شده و محصولش جز ریا و صد رنگی و بی شرافتی نیست .نفرین بر مردمانی که هرروزشب را به بهانه زندگی به فردا می رسانند و امروز را به شکل فردا نقش می زنند و این تصویر جز به سفلگی و سفله پروری نیست .
آره پادرا ی خوب ما ایرانیان نگاهبانان اهریمن هستیم .گویی اینکه کوروش کبیر همه خوبی ها را با خود برد .
این روزها باید ، دیوژن وار در این شهر انسانهایی را جستجو کنم که فقط راست بگویند .که عذاب شنیدن دروغ تنها اززبان کسانی رنچ آور است که بسیاردوستشان دارم .
پادرای عزیز!!غوغای بزدلان و ترسوها و کذابان و ناکسان و بی همه چیزان و لاف زنان و شعبده بازان و اخاذان و گدایان محبت و ناسپاسان و روباهان و خوکان و کرکسها و شغالان و کرمها و گربه صفتان ، گوش مرا کرکرده است .
پادرای عزیز !!همچون محکوم به مرگی هستم که در جستجوی راه فرار انجیل می خواند .متا ، یوهنا ،مرقوس ، برنابا ...

روزگار غریبی است .پادرای خوب !!در جستجوی گونه های بی گناهی هستم که بر آن بوسه زنم و بر اوجان دهم ....نیافتم!!!!