خداحافظ رفیق

آری !می گویم خدانگهدار به همه آنانی که دوستشان می دارم .شاخه گل رزدر دستانم می خشکد .اما یاد و خاطره اش جاودانه است. بر انگاره کاشکی ، زیرتک درخت سکوت همه چیز را وامی نهم .چرا؟ زیرا که من نیز باور دارم که بدینسان هر امری در وانهادگی کامل سرانجام میسر می شود .باور اشکهایت ، باوراشکهایم ، باور خداحافظ دوست من جزعی از راه این راه پرفراز و نشیب است که زندگی می خوانمش .تو را به پرستوها ی مهاجر می سپارم .تو را به یاد و خاطره کودکیم .تو را به دلواپسی هایم . تو را به روزگارانی که پناه یکدیگر بودیم .تو را به غربتی می سپارم که نمی شناسمش .آری ! سی سال گذشته است . تو کوه بلند وچشمه آرام من بودی، که همیشه حضورت سبز بوده وبی منتها .من از میان این همه تاریکی همیشه تو را دیدم و تو را ستایش کردم .
خواهر عزیزم همیشه دوستت دارم